7 januari 2018

JUSTIS PLEEGT KLASSENJUSTITIE

Justis, een overheidsorgaan, is de screeningsautoriteit die beoordeelt of iemand een VOG (Verklaring Omtrent Gedrag) kan krijgen. Als iemand een strafblad heeft, wordt gekeken of dit strafblad relevant is ten op zichte van het doel waar de VOG voor wordt aangevraagd. Zo kan iemand met een strafblad toch nog een VOG voor bepaalde banen krijgen (als je als burger deze weg naar Justis tenminste kent…).

Bij Camille Eurlings, die veroordeeld is voor mishandeling van zijn vriendin, oordeelde Justis dat hij nog wel een VOG kon krijgen voor een bestuursfunctie.

Door deze beslissing blijkt Justis aan klassenjustitie te doen.

Zo had ik een aantal jaren geleden een vrouw in behandeling die veroordeeld was (en dus een strafblad had) omdat ze in een bepaald weekend op vraag van een wanhopige moeder van een kind en de psycholoog van die moeder, dit kind te logeren had gehad om het kind een weekendje te beveiligen. De moeder en de psycholoog vertelden mijn cliente dat het kind door de vader werd misbruikt. Maar wat mijn cliente niet wist, is, dat alleen de vader nog de ouderlijke macht had (maar gezien de verhalen van het kind zelf, dit kind wel misbruikte).
Dus mijn cliente is daarna van ontvoering verdacht omdat de moeder niet meer over ouderlijke macht bleek te beschikken.

Op maandagochtend na dat weekend vond er in inval van de politie plaats bij mijn cliente thuis, waarbij het bewuste kind zich aan de verwarming vastklemde zodat de politie het kind met geweld van de verwarming af moest trekken. Het kind had zich immers veilig gevoeld bij mijn cliente en was er verwend. Ook bleek het kind zeer angstig omdat hij weer naar zijn vader terug moest. Het eigen 3 a 4 jarige kind van mijn cliente was hier ook bij aanwezig. Vervolgens werd mijn cliente met handboeien om afgevoerd naar het politiebureau (waar haar eigen kind opnieuw getuige van was).
Mijn cliente kreeg in eerste instantie een celstraf van 3 maanden opgelegd omdat zij zonder dat zij zich dit bewust was geweest blijkbaar een kind had ontvoerd. Mijn cliente maakte zich ernstig ongerust wat deze celstraf voor haar kind zou betekenen.
Met veel pijn en moeite hebben we – via een aangepast gratieverzoek – haar celstraf om kunnen laten zetten in een taakstraf.
Maar de ergste straf moest nog komen.
Ze zou 20 jaar lang geen VOG meer krijgen, omdat ontvoering van een kind niet als een vergrijp, maar als een misdrijf wordt gezien.
Ze werkte als beleidsmedewerker. Ze kon nergens meer een baan op haar niveau krijgen. Maar ook niet meer op een lager niveau. Ze kreeg financiële problemen, problemen met haar gezondheid en problemen met haar eigen kind die ook getraumatiseerd was door alles.
Later werd ze gevraagd terug te komen op haar oude werk. Maar zelfs op vrijwilige basis kon dit niet zonder VOG.

Het enige waar je mijn cliente van kunt beschuldigen is dat ze een kind heeft willen redden en dat ze te goedgelovig is geweest. Terwijl er bij Camille Eurlings sprake was van mishandeling van zijn vriendin met een gebroken ellenboog, een hersenschudding en kneuzingen, waaronder gescheurde oorlellen, ten gevolge. Hieruit blijkt dat hij in bepaalde situaties een slechte impulscontrole heeft, wat ook weer op kan spelen wanneer bestuurlijke conflicten te hoog oplopen.

Juist bij mijn cliente is zonneklaar dat haar probleem, namelijk ’te graag een kind willen redden en een wanhopige moeder willen helpen’ zich zeker niet meer voor zal doen als zij als beleidsmedwerker papieren aan het doorspitten is. Toch krijgt zij geen VOG meer van Justis, en Camille Eurlings kreeg die juist wel.
Wat mij betreft is er dus sprake van klassenjustitie. Dat past een overheids instantie die juist rechtvaardigheid nastreeft voor geen meter!
Dus wil de overheid dat de burgers vertrouwen in haar houdt, dan moet zij haar burgers gelijk blijven behandelen, zoals ook in de grondwet staat.