Geliefde Gek

Gek ik heb je nodig: als jij het bent, ben ik het niet,
maar blijf in de schaduw van je boom licht ver van mij:
ik vrees genadeloos mezelf te zien

Spiegeltje spiegeltje van jouw hand,
wie is de zotste van het land?
Mijn facebookfoto weet het niet:
ik ben daar slechts een schijnsel

Jij ontwijkt geen hoek in de kroeg van het gemoed
zodat ik zot van je ben, ik koos met liefde jou als métier:
dat ik alle dagen bij je kan zijn
Door aan jouw kant van de boom in je onweer te kijken
hoop ik ook mezelf te lijken

Maar ik houd je verborgen achter mijn tralies:
siersmeedwerk van symptomen en syndromen
met jonge scheuten statistiek,
ik voel mij geborgen door deze bomen
die wortels geleerd begraven

Jouw spiegel in duizend stukken gebroken
tussen rode en gele gelobde bladeren
dat ik mezelf duizend keer zie

waarvoor dank
gelukkig onaanzienlijk

Maar nu ik je toch spreek
moet je me eens vertellen waarom in
de parken waar jouw tehuizen verkeren
de perken en bomen altijd weelderig floreren,

of er vruchtbare grond
van begraafplaatsen voor werd verkregen,
Is jouw offer echt oud als het menselijk beven?

Carla Rus, december 2017