De overkant

De overkant

Carla Rus

Gepubliceerd op: https://www.nederland-schrijft.nl/npo-schrijfwedstrijd, 2016

Hun vriend
“Hier moet de ziekenboeg zijn, dit zijn gaten voor kanonnen.” Claus laat zijn zaklicht schokkerig over de betonnen geschiedenis dansen. Samen met de broertjes Tom en Lars vormt hij een geheime club. Op hun clubpas staan regels die hen beschermen tegen de rest van de wereld. De wind huilt, duinzand dreigt de uitgang te versperren. Claus is de sterkste en gaat voorop wanneer zij haastig en lachend hun vesting uitkruipen. Boven hen vliegen meeuwen krijsend rondjes, de zon verwarmt hun pukkelige pubergezichten. Claus verkent met zijn tong zijn lippen en proeft. Als drie jonge honden rennen ze over het strand richting Scheveningen. Tom spettert Claus op zijn rennende rug terwijl Lars Claus’ benen vasthoudt.
De broers wonen al hun hele leven vlak achter de duinen. Claus is hun buurjongen van de overkant. Ze voetballen elke dag samen. Bij een EK en WK is ieder eerst voor zijn eigen land, daarna voor het land van de ander. Bij elk doelpunt vliegen zij van beide straatkanten naar elkaar toe en toeteren hard op hun oranje vuvuzela.

Hun opa
Jacob zit via zijn beste vriend bij een verzetsgroep in Goes. Als hij voor de Arbeitseinsatz naar Walcheren moet, wil hij onderduiken. Maar zijn commandant zegt dat hij juist moet gaan, zijn ogen moet openhouden en hem verslag uitbrengen.
Jacob moet bij Westkapelle in opdracht van Duitse soldaten zakken zand verslepen. Aan de overkant van de zee zindert de vrijheid. Verholen observeert hij de versperringen op het strand en de bunkers in de duinen. Thuisgekomen maakt hij hier uit zijn hoofd tekeningen van en levert die af bij zijn commandant. Niet lang daarna wordt die gefusilleerd. Jacob moet onderduiken. Hij ligt bij de buren in de alkoof onder de bedstee. Op een nacht hoort hij in zijn ouderlijk huis soldatenlaarzen stampen. Hij is bang voor wraak.
Ook zijn beste vriend is ondergedoken. Die overleeft het niet.

Zijn strijd
Claus heeft overal bloedingen. Diep in zijn grote botten houden kleine soldaten die vijanden moeten afweren zich niet meer aan de regels. Ze zijn met teveel en vallen Claus aan. Hij heeft pijn en zijn huid is dun als vitrage. Tom en Lars komen zo vaak als mag op bezoek.
Wanneer de verpleegkundige Claus wil draaien vraagt hij Tom of die zijn benen vasthoudt. Als Claus dorst heeft, tilt Lars voorzichtig diens hoofd op zodat hij een slokje kan drinken. Claus’ tong draait zoekend rondjes op zijn lippen. Vergeefs.
Opa belt en vraagt hoe het nu gaat met hun beste vriend.

Ze vertrekken met een vissersboot vanaf Scheveningen. De zon schijnt gul, de zeelucht streelt ongegeneerd hun huid. Door de ruwe golfslag schommelt de boot vervaarlijk. Meeuwen boven hen vliegen opgewonden met hen mee. Claus’ as weegt vier kilo en wordt eerbiedig over zee verstrooid. Daarna vaart de schipper een rondje en toetert drie keer met de scheepshoorn. Aan de kade kijken mensen op. Claus verdwijnt in het grijs van de opkomende mist. Hij reist naar de overkant: naar alle landen van de wereld.

7 gedachten over “De overkant

  1. Anny Dierickx-Verdonck

    Vorige week was ik in het bevrijdingsmuseum Zeeland i.v.m. de fototentoonstelling (stemmen ).Daar werd mij verteld dat er op vrijdagmiddag 31 jan. 2020 een symposium gehouden wordt in het gemeentehuis Oostburg over het verzet in West-Zeeuws Vlaanderen. Heb mij hiervoor aangemeld omdat het verzet in West. Zeeuws Vlaanderen mij aanspreekt.. Mijn vader dhr. V.J. Verdonck uit IJzendijke, overleden 22 juli 1944, werkte op het distributiekantoor kring Oostburg.
    Nu blijkt zijn naam voor te komen in uw laatst verschenen boek, zo vertelde de voorzitter van het te organiseren symposium dhr. Peterse uit Oostburg.
    Heb zelf wel eens contact opgenomen met de Stichting 40-45, maar zij konden mij slechts een klein overzichtje sturen o.a. over vervalsen van distributiebescheiden t.b.v. de onderduikers. Komt uw informatie ook van de st. 40-45? Veel was moeilijk te lezen schreven ze i.v.m. vergane inkt etc.
    Mijn vader stierf t.g.v. een hersenbloeding door spanning.?
    Heb het boek nog niet in mijn bezit maar ga het beslist kopen en lezen natuurlijk, dan zie ik ook de bronvermeldingen….

    Graag uw antwoord en met dank, Anny Dierickx-Verdonck, Huygenslaan 59, 4873 GP Etten-Leur

      1. Anny Dierickx-Verdonck

        Dag Carla,
        je mailadres zie ik niet meer in mijn archief…. daarom hier mijn reactie over het boek Breekbare helden wat ik inmiddels gelezen heb.
        Knap werk, niet zo makkelijk om te lezen en wat is er een hoop research gedaan ! Weliswaar met hulp van maar toch…
        Omdat we nu veel thuis moeten blijven i.v.m Corona alle tijd om te lezen hè….
        Alleen is het geen prettige tijd, het lijkt wel weer oorlog! Angstig dus, maar we nemen de regels in acht en hopen dat het ons niet te pakken krijgt.
        Hoop jullie ook niet.Op blz. 80 wordt mijn vader dus vermeld, het zijn maar een paar regels maar doet mij toch goed om het zo zwart op wit te zien staan.
        Het zijn soms spannende hoofdstukken, de vluchtpogingen …
        Hoe is de stand van zaken … je gezondheid. Schrijfvaardigheid met je polsen problematisch….
        Wens je het allerbeste en misschien tot mails.
        Hartelijke groet,
        Anny

      2. Carla Rus Bericht auteur

        Dag Anny,

        Ja, fijn dat je vader er ook in het boek staat. Erkenning voor hem! En terecht!

        Hartelijks
        Carla

    1. Carla Rus Bericht auteur

      Beste Anny,

      Ik zie nu pas uw antwoord.
      Uw vader was een held in de oorlog! U mag trots op hem zijn!
      Ik weet niet meer over hem dan in mijn boek staat.

      Hartelijke groet,,
      Carla

  2. Jac Blommaart

    Een vraag.

    Door verschillende van uw verhalen is het duidelijk dat u erg geïnteresseerd bent in het verzet in Goes en omgeving. Zou u mij kunnen helpen. Mijn oudste zus, Marie Blommaart, was in de oorlog koerierster ( aangeworven door J. Klaayssen ) en fietste vanuit Lamswaarde regelmatig naar Goes om daar het illegale blad Trouw op te halen ter verdere verspreiding.
    Ik herinner mij nog als de dag van gisteren dat er op een morgen een overvalwagen voor de deur stond ( ik was toen 7 jaar )en wij met zijn allen in de keuken onder schot werden gehouden terwijl mijn zus mee naar boven werd genomen voor onderzoek. Er werd niets gevonden maar mijn zus werd meegenomen.Naar Haaren, later naar Vught.
    Ze heeft het overleefd, wordt binnenkort 98. en is nog steeds actief als gastspreker voor Herinneringscentrum Westerbork..
    Nu is mijn vraag: hoe is dat verraad precies in zijn werk gegaan?
    Ik ben zelf ook gastspreker en wil het verhaal zo juist mogelijk vertellen.
    Uitkijkend naar uw antwoord:
    Vriendelijke groeten,
    Jac Blommaart

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *